Pacific Northwest Ulusal Laboratuvarı’nda Michael Hochella liderliğindeki uluslararası bir araştırma ekibi, küçük organizmaların kullanılmasının, Dünya'nın çevresinden fazla karbon dioksitin çıkarılmasına yönelik bir çözüm olabileceğini öne sürüyor. Ekip, fitoplanktonun büyümesini ve karbondioksit alımını artırmak için okyanus ekosistemindeki çok önemli mikroskobik bitkiler olan okyanus planktonunun yakınında demir açısından zengin tasarlanmış gübre parçacıkları ile okyanusları tohumlama olasılığı üzerine Nature Nanotechnology dergisinde yayımlanan bir analiz gerçekleştirdi. Pacific Northwest Ulusal Laboratuvarı'nda Laboratuvar görevlisi olan Hochella, "İnsanlar yüzyıllardır ekin yetiştirmek için toprağı gübrelediler. Okyanusları sorumlu bir şekilde gübrelemeyi öğrenebiliriz.” dedi.
Doğada, karadan gelen besinler, planktonu döllemek için nehirler ve uçuşan toz yoluyla okyanuslara ulaşır. Araştırma ekibi, fazla CO2'nin okyanus yoluyla uzaklaştırılmasına yardımcı olmak için bu doğal süreci bir adım öteye taşımayı öneriyor. Dikkatlice tasarlanmış malzemelerin belirli kombinasyonlarının eklenmesinin okyanusları etkili bir şekilde gübreleyebileceğini ve fitoplanktonun bir karbon yutağı gibi davranmasını teşvik edebileceğini gösteren kanıtlar üzerinde çalıştılar. Organizmalar büyük miktarlarda karbon alır ve ölürken fazla karbonu da yanlarına alarak okyanusun derinliklerine batmaktadırlar. Bilim adamları, önerilen bu gübrelemenin, karbonu binlerce yıldır atmosferden uzaklaştırabilecek güvenli bir şekilde tutan doğal bir süreci hızlandıracağını söylüyor. Hochella, "Bu noktada zaman çok önemli ve artan sıcaklıklarla mücadele etmek için küresel ölçekte CO2 seviyelerini azaltmalıyız. Okyanusları bir CO2 yutağı olarak kullanmak da dahil olmak üzere tüm seçeneklerimizi incelemek, gezegeni soğutmak için bize en iyi şansı veriyor.” dedi.
Literatürden iç görü çekmek
Araştırmacılar, analizlerinde tasarlanmış nanoparçacıkların birkaç özellik sunduğunu savunuyorlar. Yüksek düzeyde kontrol edilebilirler ve farklı okyanus ortamları için özel olarak ayarlanabilirler. Yüzey kaplamaları, parçacıkların planktona bağlanmasına yardımcı olabilir. Bazı parçacıklar ayrıca ışık soğurma özelliklerine sahiptir, bu da planktonun daha fazla CO2 tüketmesine ve kullanmasına izin verir. Genel yaklaşım, belirli okyanus ortamlarının ihtiyaçlarını karşılamak için de ayarlanabilir. Örneğin, bir bölgede demir bazlı parçacıklardan daha çok fayda sağlayabilirken, silikon bazlı parçacıklar başka yerlerde en etkili olabilir diyorlar. Araştırmacıların yayınlanmış 123 çalışmanın analizi, çok sayıda toksik olmayan metal-oksijen materyalinin plankton büyümesini güvenli bir şekilde artırabileceğini gösterdi. Bu malzemelerin kararlılığı, Dünya bolluğu ve yaratılma kolaylığı, onları plankton gübreleri olarak uygun seçenekler haline getiriyor, tartışıyorlar. Ekip ayrıca farklı parçacıkları yaratmanın ve dağıtmanın maliyetini de analiz etti. Bu süreçte mühendislik ürünü olmayan malzemelerin daha pahalı olsa da önemli ölçüde daha etkili olacaktır.
Makale: nature.com
